Wanneer opereren?
Wanneer de breuk in de pols te veel verplaatst is, zal deze 'verkeerd aangroeien'. Hierdoor kan het polsoppervlak veranderen met slijtage in de toekomst als gevolg. Ook zijn er breuken die uit zichzelf verplaatsen en dus instabiel zijn. De verplaatsing ontstaat doordat pezen en spieren aan de breuk trekken en daarmee de breuk verplaatsen. Een gips voorkomt dit helaas niet en vaak is dus een operatie nodig om de breuk op de juiste plek te houden.
Er zijn verschillende operatieve behandelingen mogelijk:
De polsplaat
De “polsplaat” is een voorgevormde plaat van roestvrij staal of titanium die de breuk inwendig op zijn plaats houdt met schroefjes. Dit is de meest voorkomende operatie aan de pols. Het voordeel van deze operatie is dat de meeste patiënten direct na de operatie zelf kunnen oefenen doordat gips niet meer nodig is! Bovendien is uit studies gebleken dat dit voordeel biedt bij met name jongere patiënten (18 - 55 jaar) vanwege het snellere herstel. Op langere termijn (>1 jaar) is er echter geen functieverschil met andere behandelmethoden.
Hoewel het een veilige en veel uitgevoerde operatie is, bestaat er altijd een kleine kans op complicaties: infecties, nabloedingen, zenuw- en peesletsel of dystrofie zijn problemen die zich kunnen voordoen. Hoewel het plaatje gemaakt is om probleemloos levenslang te blijven zitten geeft toch een zeer klein deel van de patiënten aan deze te willen laten verwijderen. Dit kan meestal veilig na 12 maanden tenzij er redenen zijn om deze eerder te verwijderen
Klik op het plaatje voor een animatie (met dank aan Informed)
Direct na de operatie kan de pols onbelast, bewogen worden. Het plaatje houdt de breuk stevig op zijn plek en gips is niet meer nodig! Het drukverband mag na 24 uur thuis verwijderd worden. De gebruikte hechtingen lossen vanzelf op, tenzij anders aangegeven door uw arts. De eerste 6 weken mogen patiënten alle polsbewegingen zelf proberen te maken (zie oefeningen). Na 6 weken wordt bekeken wat u al zelf kan qua bewegingen en pas dan wordt eventueel fysiotherapie ingeschakeld.
De Externe Fixateur
De "fixateur" is een soort stellage over de pols heen en steekt dus buiten de huid uit. Het voordeel van deze behandeling is dat de bestaande genezingscellen in het breukgebied ongemoeid gelaten worden en er geen kans is op infectie ter plaatse van de breuk. Er zijn in principe slechts 4 kleine sneetjes nodig om de fixateur aan het bot te bevestigen (2 bij hand en 2 bij de onderarm). Na 6 weken wordt de fixateur poliklinisch verwijderd. Nadelen van de fixateur zijn: de pengaatjes ontsteken dikwijls en dienen dan ook dagelijks schoongehouden te worden; ook kan er niet vroegtijdig met de pols geoefend worden. Deze techniek wordt dan ook alleen gebruikt bij zeer ernstige breuken.
Overbruggende plaat
Soms wordt een onderhuidse plaat geplaatst die in principe hetzelfde doet als de fixateur: deze houdt als het ware de breuk op zijn plek door het polsgewricht (tijdelijk) stijf te houden en daarmee rust te geven. Deze techniek wordt alleen gebruikt bij zeer ernstige breuken. De plaat kan op een later moment verwijderd worden (3-4 mnd)
K-draden
K-draden zijn dunne metalen draden met een puntje van ca 1.5 mm dik, die in het bot geboord kunnen worden. Sommige breuken bij volwassen lenen zich goed om met alleen deze K-draden en gips behandeld te worden. Deze techniek wordt in de praktijk vaker gebruikt bij kinderpolsbreuken. Meestal zijn 4 weken genoeg om het bot te laten herstellen. Deze kunnen vaak poliklinisch verwijderd worden waardoor uw kind niet opnieuw onder narcose hoeft. De K-draad behandeling wordt altijd gecombineerd met gips waardoor de k-draden verborgen zijn voor het zicht.
Voorbeelden van: een polsplaat, fixateur externe en k-draden bij volwassen patienten