Polsbreuken
In Nederland melden zich tussen de 50.000 tot 60.000 patiënten per jaar met een polsbreuk op de Spoedeisende Eerste Hulp. Meestal ontstaat de breuk door een simpele val op de uitgestrekte arm of bij een sport- of verkeersongeval. Hoe harder de klap is geweest, hoe groter de kans is dat de breuk uit meerdere stukken zal bestaan. Vaak zijn dan ook het gewricht en kraakbeen beschadigd. Ook kan de meniscus van de pols (TFCC) beschadigd raken bij de val.
Polsbreuken worden in eerste instantie gezet, gegipst en na ongeveer een week gecontroleerd. Pas dan wordt samen met de patiënt besloten welke behandeling er uiteindelijk nodig is.
In het buitenland gevallen: wat nu?
Mocht u tijdens een (ski)vakantie uw pols gebroken hebben dan laat u deze ter plekke gipsen en komt u in de dagen daarna, zonder al te veel spoed, naar huis. Er is nog voldoende tijd om een definitieve behandeling in te stellen.
U kunt vanuit het buitenland vaak al een afspraak maken met de polikliniek chirurgie van uw eigen ziekenhuis. U heeft geen verwijzing meer nodig van uw huisarts, wel de papieren uit het buitenland waarin staat dat de behandeling in Nederland voortgezet dient te worden.
De traumachirurg ziet u na ongeveer een week na de val met een nieuwe röntgenfoto. De beste op maat gemaakte, behandeloptie zal dan met u besproken worden.
Prognose
De prognose van de meeste polsbreuken is gelukkig vaak gunstig: meer dan 90% heeft na 1 jaar tijd de oorspronkelijke polsfunctie weer terug! Hoewel de functie vaak weer volledig zal terugkeren zal een deel van patiënten echter een lichte, vaak niet merkbare bewegingsbeperking houden.
De prognose hangt oa af van:
- Betrokkenheid van het gewricht en kraakbeen
- De uitgebreidheid en verplaatsing van de breuk
- De leeftijd van de patiënt
- Botkwaliteit (osteoporose)
- Roken en/of drugs gebruik
- Ernstige psychiatrische, mentale of geheugen problematiek
- Reeds bestaande slijtage of ontstekingen van het gewricht
Vooral de eventuele betrokkenheid van het gewricht is van belang voor de uiteindelijke functie en bewegelijkheid van het gewricht. Er is hierbij namelijk ook altijd kraakbeenschade opgetreden. Hierdoor kunnen slijtage of blijvende pijnklachten ontstaan. Het is dus van belang dat het gewricht weer zo goed mogelijk hersteld wordt bij vitale, werkende of sportende patiënten.
Leeftijd 50+ ? Laat de botkwaliteit altijd controleren!
De Nederlandse richtlijn adviseert om elke patiënt van 50+, na een (pols)breuk te controleren op botontkalking (osteoporose). Helaas blijkt dat veel patiënten dit ook daadwerkelijk hebben: Hierdoor is er een verhoogd risico is op het krijgen van een nieuwe, veel ernstigere breuk na een val. Het kan goed medicamenteus behandeld worden en daarmee ernstigere breuken voorkomen worden.Het onderzoek bestaat uit een DEXA scan en soms aanvullend bloedonderzoek en wordt meestal door een internist of reumatoloog uitgevoerd en behandeld.
